Zabytki

• W latach 1771-1773 kowarski mistrz budowniczy Brandt wzniósł tu barokowy, salowy kościół założony na planie prostokąta nakryty dachem łamanym z lukarnami. Elewacje z wysokimi oknami zamkniętymi półkoliście w opaskach. Do wnętrza prowadziły dwa portale w kamiennych opaskach: od południa prosty, od zachodu zamknięty półkoliście. Na osi, od wschodu dostawiono wysoką wieżę założoną na planie kwadratu, z górnymi kondygnacjami węższymi niż dolne. Wieńczył ją hełm z prześwitem. W narożach nawa i wieża akcentowane były pilastrami.

Dawniej we wnętrzu znajdowały się drewniane, bogato polichromowane i zdobione podobnie jak strop i ściany 3-kondygnacyjne podpory okrążające nawę. Ozdobiony sztukateriami przez Gossera i z wyposażeniem Ch.Z. Lorenza kościół w Miszkowicach uważany był za jeden z najpiękniejszych i bogatszych kościołów ewangelickich w Sudetach. Niestety, po II wojnie światowej nieużytkowany popadł w ruinę. Niebawem po kościele zostanie zapewne pusty plac, wieża i dach runęły bowiem już kilka lat temu, a we wrześniu 2004 r. rozpoczęto dalszą rozbiórkę.

Po drugiej stronie drogi znajduje się jednonawowy, barokowy kościół parafialny (katolicki) pw. Wszystkich Świętych - założony na planie prostokąta z półkoliście zakończonym prezbiterium. Zbudowany w latach 1727-1748 przez katolików z zachowaniem masywnej, wysokiej renesansowej wieży (dzielonej gzymsami na kondygnacje, zwieńczonej wysokim hełmem z prześwitem) oraz elewacji z portalem z d. kościoła luteran, zabranego im w poł. XVII w. Z czasów, gdy kościół służył ewangelikom zachował się ponadto otaczający kościół cmentarz i nieco płyt nagrobnych.

Obok kościoła murowana, piętrowa pastorówka z 1914 r. z krytym dachówką dachem łamanym z powiekami i lukarnami oraz nieznacznym ryzalitem wejściowym. Stylistycznie zbliżona do byłej bryły kościoła.

Najciekawszym obiektem we wsi jest bardzo zniszczona (w 1996 r. zawaliła się część budynku) tzw. karczma książęca na zboczu Książęcej Kostki. Nawet w tym stanie ciągle stanowi jeden z najciekawszych przykładów sudeckiego budownictwa ludowego. Na miejscu zamku w XVI w. zbudowano karczmę sądową, przebudowaną w drugiej połowie XVIII w. Karczma jest dwukondygnacyjnym budynkiem, do którego prowadzą zewnętrzne, obudowane schody.

Barkowy pałac z 2. poł. XVIII w., założony na prostokącie o 11 osiach elewacji frontowej i 5-osiowych bocznych, z wydzielonym ryzalitemwejściowym zaakcentowanym trójkątnym naczółkiem nad facjatą. Nakryty wysokim dachem łamanym. Naroża akcentowane pilastrami, okna w opaskach, skromny portal, wewnętrzna część pomieszczeń przekryta sklepieniami.