praca kontrolna: Miejscowości położone na terenie gminy wiejsko-miejskiej Lubawka Kamienna Góra , 2013 Lubawka Lubawka ( do 1945 r. niem. Liebau ) - miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Lubawka , w Bramie Lubawskiej, u podnóża Gór Kruczych ( Góry Kamienne ) w Sódetach Środkowych. Historycznie leży na Dolnym Śląsku . W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. jeleniogórskiego. Miasto leży nad Bobrem i Czarnuszką w Aglomeracji Wałbrzyskiej. Według danych GUS z 31 marca 2011, miasto liczyło 6 448 mieszkańców. Nazwa miejscowości zapisywana była początkowo Lubavia i wywodzi się od słowa "lubić" w języku słowiańskim. Analiza nazw miejscowości i gmin dowodzi, że Lubawka miała w historii wiele nazw: Lubavia - 1284-1290, Civitas Lubavia - 1292 , Lubavia - 1301-1328, Lobow-1355, Lubow - 1367, Lubau - 1563, Libau - 1561, Liebau - 1576 , Liebenau - 1743 w XIX w. zastąpiona została spolszczoną nazwą Lubawa, Libawa . Polską nazwę miejscowości w formie Lubawa w książce "Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej" wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa . 29 grudnia 1869, dzięki uruchomieniu jednotorowej linii kolejowej Kamienna Góra-Královec o długości 12,5 km, ze stacją Lubawka Lubawka uzyskała połączenie kolejowe z resztą Dolnego Śląska. W sierpniu 1921 linia została zelektryfikowana. W styczniu 1945 zdemontowano trakcję elektryczną. Błażejów Błażejów ( przed 1945 niem. Blasdorf b. Schömberg ) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim , w gminie Lubawka, u podnóża Gór Kruczych (Góry Kamienne) w Sódetach Środkowych. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Przez miejscowość przepływa rzeka Zadrna, dopływ Bobru. Błażkowa Błażkowa ( niem. Blasdorf bei Liebau in Schlesien ) - wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka, w Bramie Lubawskiej, u podnóża Gór Kruczych (Góry Kamienne) w Sódetach Środkowych . W latach 1945-1954 miejscowość była siedzibą gminy Błażkowa. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego. Bukówka Bukówka ( przed 1945 niem. Buchwald) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. Na zachodnim skraju miejscowości znajduje się Jezioro Bukowskie.W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Hełmsko Śląskie Hełmsko Śląskie ( przed 1945 niem. Schömberg) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. Położona nad rzeką Zadrną, w południowym krańcu Kotliny Krzeszowskiej, pomiędzy Górami Kruczymi a Zaworami. W latach 1945-54 siedziba gminy Hełmsko Śląskie. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Prawdopodobnie na terenie Hełmska Śląskiego istniała w średniowieczu osada, z której pozostały ślady w postaci grodziska. Niektóre źródła podają datę lokacji przez Czechów w roku 1214, prawdopodobnie przez kasztelana z Upy - Laurentego, ale pierwsza pewna wzmianka o mieście pochodzi z 1289 r. Miasteczko pełniło rolę lokalnego ośrodka administracyjno-usługowego w tej części księstwa świdnickiego. Hełmsko było prywatną własnością Jeriko de Ysinburga i jego siostrzeńca Presecha de Gutinsteyna. W 1343 r. miasto zostało sprzedane opatowi cystersów Mikołajowi II z pobliskiego Krzeszowa i Konradowi von Czirn. Konrad wraz żoną władali majątkiem dożywotnio, a po ich śmierci Hełmsko Śląskie stało się własnością klasztoru aż do kasaty zakonu w 1810 r. W 1352 roku wspomina się o istnieniu w mieście prawa do wyższego i niższego sądownictwa. Miasto posiadało również prawa górnicze, ale nic nie wiadomo o ich wykorzystaniu. Miasto, od 1392 przynależące do korony czeskiej, szybko się rozwijało pod zarządem cystersów. W 1426 r. zostało zniszczone w czasie wojen husyckich. Od XVI w. rozwija się ponownie jako ośrodek sukiennictwa i płóciennictwa oraz handlu ich wyrobami . Na krótko rozwój został przerwany w 1567 przez pożar. W XVII w. doszło do starć na tle religijnymi między protestantami a katolikami. 29 grudnia 1620 r. u wjazdu do Hełmska chłopi zastrzelili opata M. Clavego. W ramach represji miasto straciło prawa miejskie. Ogromny pożar w 1629 r . zniszczył prawie połowę domostw ( około 60 na blisko 120 ). W 2. poł XVII w. miasto ożywiło się dzięki tkactwu chałupniczemu, którego produkty były sprzedawane w całej Europie, a nawet w Ameryce. W tym okresie powstały mieszczańskie kamienice w rynku oraz zespoły drewnianych domów ("Dwunastu Apostołów" i "Siedmiu Braci") przy drogach wyjazdowych. W 1793 r . doszło do buntu tkaczy sprowokowanych przez kupców kamiennogórskich. Na wieść o zamieszkach w Hełmsku doszło do starć w Lubawce, Kamiennej Górze, a nawet w dość odległym Bolkowie. Bunt rozprzestrzenił się na obszar całych Sódetów Środkowych i Pogórza. Dopiero po interwencji władz został przywrócony spokój. Rozwój tkactwa mechanicznego doprowadził do upadku tradycyjnych rzemieślników. Około połowy XIX w. miasto podupada i daje się zauważyć odpływ ludności. Sytuację pogarszają kolejne pożary w 1829 i 1848 r. Po nieurodzajnych latach dochodzi do zamieszek na tle głodowym. Władze chcąc poprawić sytuację tkaczy rozpoczynają budowę dróg, dając zatrudnienie głodującym tkaczom (tzw. "drogi głodu"). Pewne ożywienie nastąpiło pod koniec XIX w. , kiedy to powstały pierwsze tkalnie mechaniczne. W 1887 uruchomiono szkołę tkacką. W 1896 r. doprowadzono z Kamiennej Góry prywatną linię kolejową, którą to w 1899 przedłużono do Okrzeszyn. Budowa kolei wpłynęła aktywizująco na rozwój przemysłu i miasteczka, w tym czasie mieszkańcy mogli już korzystać z elektryczności i wodociągów. W XIX w. i w 1. poł. XX w. zaczęła się rozwijać turystyka. Od lat 80-tych XIX w. Hełmsko Śląskie stało się popularnym letniskiem, działało kilka gospód i hotelików, a miasteczko cieszyło się sławą pięknie położonej, malowniczej miejscowości. Ruch turystyczny był dość znaczny, gdyż Hełmsko leżało na uczęszczanej trasie pomiędzy Kamienną Górą , Krzeszowem i czeskim Adršpachem. Podczas II wojny światowej istniał tu od 1940 r. obóz pracy , filia obozu Gross-Rosen. Na cmentarzu znajduje się zbiorowa mogiła 77 więźniów. Po II wojnie światowej miasto znalazło się w Polsce, a jego niemieccy mieszkańcy zostali zmuszeni do wyjazdu. W 1945 r. zmieniono nazwę z Schömberg na Hełmsko Śląskie, jednocześnie odbierając mu prawa miejskie[1]. Od tego czasu miejscowość przeżywa głęboki kryzys - zniszczeniu uległo kilka zabytkowych kamienic. W 1957 Hełmsko otrzymało prawa osiedla, którym pozostało do 1972. W okresie PRL powstały dwa zakłady, dające zatrudnienie miejscowej ludności. Po 1989 r. miejscowe stowarzyszenia (Stowarzyszenie "Tkacze Śląscy" i Fundacja Bramy Lubawskiej) starają się ożywić podupadającą miejscowość. Jarkowice Jarkowice (przed 1945 niem. Hermsdorf statt. bei Liebau) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka . W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Miszkowice Miszkowice (przed 1945 niem. Michelsdorf b. Liebau) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. W latach 1945-54 siedziba gminy Miszkowice. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Niedamirów Niedamirów (przed 1945 niem. Kunzendorf) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka nad potokiem Ostrężnik, lewym dopływem Bobru u stóp Lasockiego Grzbietu tuż przy granicy z Czechami. Wieś ciągnie się ok. 1,2 km na wysokości 590-710 m n.p.m. Od południa osłonięta jest górą Kalwaria (713m n.p.m.) z ruinami kapliczki. Nieopodal wsi znajdują się turystyczne przejścia piesze, rowerowe i narciarskie (Niedamirów - Žacléř/Bobr, Niedamirów - Horni/Albeřice). W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Niedamirów został założony w XIV w. jako wieś rycerska, należąca do śląskiego rodu rycerskiego von Seidlitzów. W 1399 r. opat Mikołaj z Krzeszowa kupił ją dla klasztoru w Krzeszowie, wieś nie zmieniła właściciela do kasaty dóbr klasztornych w 1810 r. Osada zachowała układ wsi łańcuchowej, lecz ze znacznie przerzedzoną zabudową. Górna część wsi nie istnieje, natomiast dolna została zniekształcona nowszymi budynkami. W 1991 r. powstał ośrodek pracy twórczej "Parada - Dom Trzech Kultur". Od 1995 r. odbywają się tu "Festiwale Trzech Kultur". Okrzeszyn Okrzeszyn (niem. Albendorf - wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka, w tzw. Worku Okrzeszyńskim, nad rzeką Szkło, przy granicy polsko-czeskiej. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego. Okrzeszyn został założony prawdopodobnie przez Czechów w XI wieku. Pod koniec XIII w. jako własność księstwa świdnickiego, został podarowany cystersom z Krzeszowa i pozostawał w ich posiadaniu aż do 1810 roku. W wiekach XVII i XVIII w miejscowości rozwijało się tkactwo i obróbka kamieni. W XIX w. w Okrzeszynie znajdowała się kopalnia węgla kamiennego; w miejscowości funkcjonowała wówczas gorzelnia i browar. Upadek Okrzeszyna nastąpił po 1945 roku, kiedy zamknięto przejście graniczne, utrudniając tym samym ruch turystyczny. Od 1947 r . teren w pobliżu Okrzeszyna był obiektem poszukiwań rud uranu. Kopalnia uranu Okrzeszyn, mimo pewnego zaawansowania w budowie, nigdy jednak nie podjęła wydobycia. Od 1889 r. Okrzeszyn stanowił stację końcową nieczynnej już linii kolejowej wiodącej z Kamiennej Góry. Linia ta została zbudowana przez spółkę akcyjną Ziederthalbahn ( pol. Kolejka Zadrnańska ), po II wojnie światowej włączono ją w struktury PKP. Do 1954 r. kursowały na niej pociągi pasażerskie, a do 1959 r. - towarowe. Popadającą w ruinę trakcję kolejową rozebrano w 1973 roku; zachował się ceglany budynek stacyjny. Opawa Opawa (do 1945 r. niem. Oppau) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka nad potokiem Opawa (lewy dopływ Bobru). W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Paczyn Paczyn; Paczoldisdorf (1325-1840); Petzelsdorf (1840-1945) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. Niewielka wioska, która do połowy XVIII w . znajdowała się na terenie Księstwa Świdnickiego. Najprawdopodobniej wieś powstała w 2 połowie XIV w . i stanowiła własność rycerską. Zawsze miała bardzo dużo wspólnego z Miszkowicami, a od 1620 roku należały do hrabstwa Von Schaffgotschów. W związku z błędem służb drogowych na tablicach miejscowości umieszczono Paczyń. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Paprotki Paprotki (przed 1945 niem. Städtisch Hartau) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie jeleniogórskim. Stara Białka Stara Białka (przed 1945 niem. Alt Weissbach) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Szczepanów Szczepanów (przed 1945 niem. Tschöpsdorf) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego. Uniemyśl (województwo dolnośląskie) Uniemyśl (przed 1945 niem. Berthelsdorf) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim , w gminie Lubawka, nad potokiem Szkło, na granicy Gór Kruczych i Zaworów. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego. Uniemyśl został założony przez Czechów, bowiem do 1289 r. południowa część Kotliny Kamiennogórskiej wchodziła w obręb Czech. Wieś lokowana w dokumencie z 1367 r., w którym mowa jest o nabyciu przez Bolka II wsi od czeskiego rycerza . Źródła: 1. Wikipedia. Wolna encyklopedia.