Historia
Nie wiadomo dokładnie kiedy Bukówka powstała. Jest jednak starą wsią. Być może jej początki wiążą się z wydobyciem złota w okolicy w XIII-XIV w. Istniało tu podobno pole wydobywcze o pow. ok.50ha, którego ślady zostały stwierdzone. Należała do von Seidlitzów, którzy w 1375 i 1399 r. sprzedali ją klasztorowi krzeszowskiemu. Ten posiadał ją aż do kasaty dóbr zakonnych w 1810 r. Już przed 1400 r. cystersi mieli w Bukówce wolne, dziedziczne sołectwo, z którego pobierali wówczas aż 21 groszy srebrnych czynszu rocznego.
Bukówka była dość sporą wsią, ale bliskie sąsiedztwo Lubawki powodowało że nigdy nie powstał tu kościół. Mieszkańcy należeli do parafii w mieście, tam też znajdowały się instytucje i urzędy obsługujące wieś
W XVIII w. była średniej wielkości posiadłością, nadal w rękach cystersów. W 1765 r. jej wartość szacowano na 2471 talarów, a mieszkało tu wówczas 66 chałupników, wśród nich 15 rzemieślników. W 1782 r. w Bukówce mieszkało 22 kmieci i 63 chałupników, był też młyn wodny.
W 1903-05 wzniesiono kamienną zaporę o wysokości 28 m. i długości 215 m.
Po 1945 r. Bukówka pozostała wsią rolniczą. W 1988 r. została dokończona przebudowa zapory.