Raszów

.::Menu

Raszów jest jedną z najbardziej interesujących wsi w rejonie Kamiennej Góry, chociaż jego dzieje nie sś dokładnie poznane. Wiadomo, że powstał bardzo wcześnie i w koło XIII był już osada, która posiadała nawet kościół. Była własnością rycerską, która została prawdopodobnie zniszczona w okresie wojen husyckich.

Potem dzieje Raszowa wiązały się ściśle z Grodztwem pod Kamienną Górą, ponieważ wieś od początku XVI w. należała do hr.von Schaffgotschów, którzy założyli tam jedną z rodowych siedzib, natomiast przy kościele w Baszowie zbudowano nekropolię dla tej linii rodu. W ich rękach wieś pozostawała do wojny 30-letniej. Być może należała okresowo, lub w części, także do hr. Von Tschernina. W 1547 r. jako właściciela wymieniono S. i K. von Czettritzów, a w 1654 r. Annę von Schliebitz i G. i H. von Schindel. Od dawna Raszów dzielił się nominalnie na 2 części : Raszów Dolny i Górny, ale najczęciej obie należały do tych samych posiadaczy. XVII w. był nim m.in. baron von Zedlitz. W XVIII w. Raszów był już znaczną wsią i dzielił się na 2 części : Raszów Dolny i Górny. W obu były dwory, przy dolnym był folwark. W 1726 r. z całej wsi płacono 854 talary podatku. W 1765 r. obie części należały do barona von Zedlitz.

Wartość Raszowa Dolnego wynosiła 6.032 talary, a mieszkało tu 10 kmieci, 25 zagrodników i 7 chałupników, w tym 2 rzemielśników. Wartość Raszowa Górnego wynosiła tylko 2.948 talarów, a mieszkało w nim 10 kmieci, 34 zagrodników i 7 chałupników, w tym 8 rzemielśników. Wśród mieszkańców byli także tkacze chałupnicy i inni rzemielśnicy. W 1785 r. właścicielem wsi był ppłk. Baron von Eikstast. Był tu kościół katolicki, 2 budynki szkolne, 2 folwarki, 3 młyny wodne i 2 bielniki, a wśród mieszkańców było 20 kmieci, 61 zagrodników i 16 chałupiarzy.

W XIX w. wieś dość szybko rozwijała się. Już w początku stulecia dzieliła się na 3 części, doszedł jeszcze Nowy Raszów, który był kolonią. W 1800 r. był kościół, dwór z folwarkiem i 3 młyny wodne, a mieszkało 81 zagrodników. W 1825 r. właścicielem był tajny radca Crelinger z Berlina. Wieś liczyła 103 domy, w tym kościół katolicki, szkolę ewangelicką z nauczycielem, 2 folwarki z browarem i gorzeliną, 2 gorzelnie chłopskie, 3 młyny wodne olejarnię i 2 bielniki. Działała także kopalnia pirytu "Gustav". Z kolei w 1830 r. wieś za 18.510 talarów zakupił tajny radca stanu, min.hr. zu Stolberg-Wernigerode, nadprezydenta Prowincji śląskiej we Wrocławiu, do którego rodziny od blisko stu lat należało już Grodztwo. Cała posiadłoć miała łącznie 2.086 morgów. Natomiast w 1871 r. sam tylko Raszów liczył 111 domów. Była to więc duża, rolnicza wieś. Od dawna istniało tu wolne sołectwo i karczma sądowa, którą polecano wędrownym już w latach 80- tych XIX w. Po utworzeniu RGV przez Raszów poprowadzono najdogodniejsze dojcie do schroniska i wieży widokowej na Wielkiej Kopie. Turystom polecano też mauzoleum hr. Von Schaffgotschów. Jednak Raszów nigdy nie stał się oficjalnym letniskiem, pomimo pięknego położenia. Od lat 80-tych stopniowo wyludniał się.

Po 1945 r. wieś zachowała rolniczy charakter ustabilizowany poziom zaludnienia. Przez wiele lat nie rozwijała się, a w 1970 r. likwidowano tu parafię, potem szkołę. W budynku szkolnym przez dłuższy czas istniało schronisko młodzieżowe, ale i ono ostatnio zamknięto. Dopiero od kilku lat rysuje się ożywienie wsi. Powstają nowe domy mieszkalne, remontowane są stare. Rozwija się funkcja letniskowa, powstają prywatne firmy i przedsiębiorstwa. Raszów staje się atrakcyjnym miejscem zamieszkania na obrzeżach Kamiennej Góry.